Stilte
2 oktober 2008 - 16:29
Herfst maakt poëtisch. Ik weet niet hoe het komt, maar iedere keer als mijn lievelingsmaand voorbij is, en Oktober zijn intrede doet, overvalt me een soort weemoed en verlang ik naar gedichten. Bij het opruimen van het atelier vond ik een keurig ingelijst tekstje dat ik destijds op de Academie voor het vak letter tekenen met een mooie kaligrafeerpen en met het puntje van mijn tong tussen mijn lippen, had opgetekend:
Nu glijdt de herfst met handevol melkwit licht roestende bladeren rijpende appels en een uit bedachtzame geluiden samengestelde stilte.
Jammer dat ik er destijds niet bij heb geschreven wie de maker van dit gedicht was. Ik blijf het prachtig vinden. Vooral die laatste zin: en een uit bedachtzame geluiden samengestelde stilte. Probeer je dat eens voor te stellen: hoe klinkt zo'n stilte, en als hij uit geluiden is samengesteld, spreek je dan nog van stilte? Volgens mij wel, het is iets op kousevoeten, subtiel, breekbaar en oh zo uniek.