Hieringslaaj
24 februari 2007 - 16:17
De maand Februari is ongemerkt voorbij gegleden. Op de 14e moet ik altijd denken aan de winter van 1979. We waren op die dag officieel ingesneeuwd in Groningen. Ik had nog een dappere poging gedaan om met mijn Renault 4 naar mijn werk in een uithoek van het Groningse platteland te glibberen; [je bent tekenjuf en dat zullen ze weten] maar werd direct hoofdschuddend terug gestuurd. Ben pirouette draaiend terug gegleden en uiteindelijk in een sneeuwstorm vlak buiten "Stad" gestrand. Daar was dit jaar geen sprake van. Valentijnsdag was weliswaar nat,maar helikopterhulp en noodrantsoenen konden uitblijven. De merels zingen, de hortensia's lopen uit, de sneeuwklokjes vormen hele tapijten en Carnaval had bijna de temperatuur van haar collega in Rio. "Vroeger", toen ik nog saxofoon speelde in een "Zaate Hermenie",was het gewoon dat je je minstens 3 dagen onderdompelde in de feestvreugde. Tegenwoordig laat ik het afhangen van mijn stemming. Vaak besluit ik niet te gaan, maar vlak van te voren begint het toch te kriebelen als je langs de versierde cafe's fietst en flarden muziek hoort. In Maastricht ligt het accent op humor en "sjoene pekskes".Je ziet overal subtiele vormen van straattheater. Ik hoefde niet lang na te denken over mijn vermomming... Eindelijk mocht ik mijn wenkbrauwen zwaar, zwart en doorlopend aanzetten, en droeg ik een overdaad aan rinkelende kettingen, armbanden, ringen, kleurige rokken en bloemen in mijn zwarte pruik. Het voelde goed! Deze week las ik in de krant een recept van Hieringslaaj van Marcus Huibers. Hij komt uit Limburg, maar schrijft dat hij het carnaval elk jaar weer ontvlucht. Wat hij wel weet te waarderen is de Haringsalade die traditioneel aan de drei dolle doag is verbonden. Heb hem gemaakt, genoten, en besloten dat ik volgend jaar gewoon weer ga.